Van Oostende naar Port Zelande

Na de laatste stormachtige dag in Oostende zaf de wereld er de volgende dag weer heel anders uit. Er scheen 's ochtends een wateriug zonnetje en de wind was matig uit het zuiden. (ja hoe groot kunnen de verschillend per dag zijn. Dus 's ochtends lekker vroeg weg wan de stroom zou die dag voornamelijk tegen zijn. Daardoor heb ik op zee echt uren lang de containerkranen van Zeebrugge in beeld gehad. Op een gegeven mometn denk je dan ook, nou wil ik ze gewoon niet meer zien, een soort illusie voor het begint op te schieten. En dan komt de Zeeuwse kust in beeld, op de GPS kan je keurig zien wanneer je officieel de grens passeert en dan ook de Blackbeery die overschakelt van de Belgische naar de Nederlandse provider waarop de Blackberry het eerste krwartier alleen maar loppt te proesten en rinkelen vanwege de binnenstromende emails.

Na een verder soepel verlopend laatste tocht over zee kwam ik keruog op tijd bij de Roompotsluis die de sluiswachter nog even openhield zodat ik nog mee kon. Even schutten en de laatste anderhalve mijl naar de Roompotmarina. Vanaf nu geen stroomatlassen, Reeds almanakken en hoog en laag water zorgen, nu is het alleen nog binnenwater, apart idee. Dat het spannende deel van de reis erop zit 's avonds maar gevierd.

De volgende dag stromende regen en later weer een kleine vliegende storm, ik was van plan naar Zierikzee te gaan (een heel klein stukje over de Oosterschelde) maar daar had ik niet zo'n trek in, dan maareen dagje wachten en in een keer door naar Port Zeland. Die dag dus maar gebruikt om de boot op te ruimen, de rubberboot weer naar binnen, een beetje schoonmaken en diesel te tanken.

Gisteren was het weer een stuk rustiger en ben ik het laatste stuk via ZIerikzee, de Zeelandbrug en de sluis bij Bruinisse naarPort Zelande gevaren, gaf wel weer een vertrouwd gevoel om weer na zes weken op het Grevelingenmeer te varen. Ook wel vreemd dat er niet meer iedere dag een nieuwe uitdaging wacht.

Bij aankomst heerlijk op het terras bij Port Zelande genoten van een (vind ik) welverdiend Duveltje.

Uiteindelijk heb ik het toch maar geflikt! Terugkijkend is het een unieke ervaring geweest, iedere dag weer wat anders, hele mooie plaatsen gezien en mooie dagen gevaren. Jammer dat er iets teveel onderweg kapot gegaan is, vooral het uitvallen van de stuurautomaat was lastig. Het was best een uidagende tocht om helemaal alleen te doen, best een hoop werk en soms vermoeiende dagen. Maar al met al een fantastische ervaring die ik niet graag zou missen.

Another day in Oostende

Vanochtend opgestaan met kletterende regen op het dek, dus nog maar een keer omgedraaid. De buien zouden in de loop van dag wegtrekken en ik heb pas om een uur of 1 de stroom mee naar Zeebrugge. Dus op het gemakje alles voorbereiden en vooral op het gemak ontbijten. Tegen het einde van de ochtend begon het toch ineens behoorlijk te waaien, de wind draaide naar het noorden en het werd tamelijk onrustig in de haven. En ja hoor, een kwartiertje later kwam de stormwaarschuwing van Oostende radio over de marifoon, windkracht 7 uit het nooorden, niks afnemende wind en wegtrekkende buien voor vanmiddag. Dan mag Zeebrugge weliswaar niet zo ver zijn maar dat is gekkenwerk: dat betekent another day in Oostende. Twee Engelse zeilboten gingen toch naar buiten en waren binnen een uur terug: niet te doen. Dus maar hopen op beter weer morgen.

Van den weeromstuit

Na een lekker middag en avond in Nieuwpoort met korte broek in de kuip in het zonnetje was het gisterenochtend geheel andere koek, alles grauw en grijs en dreigend dat het zou gaan regenen. Toch maar op pad naar Zeebrugge. Eenmaal buiten vol de wind en de golven op de kop en op zeil ging het al helemaal niet opschieten dus maar op de motor en om het hele stuk naar Zeebrugge op de motor tegen de golven in te beuken, dat idee sprak nou niet echt aan. Dus maar besloten, ik heb tenslotte toch nog een week om thuis te komen, om Oostende maar aan te lopen en lekker binnen te gaan liggen want daar was ik tenslotte op de heen weg niet geweest en het is best wel een leuke haven en leuk plaatsje. Eenmaal binnen ging de wind alleen maar harder waaien, maar het zonnetje brak goed door en het was prima toeven in de kuip in de zon en uit de wind. En aangezien op de havenkade allerlei kraamjes met vis en diverse lekkernijen staan werd het eigenlijk wel een hele leuke dag. Vandaag regende het de hele dag en er kwamen waarschuwingen voor windkracht 7 over de marifoon van Oostende radio dus ook maar een relaxdag ingebouwd. En toch maar een overvalst portie vlaamse frieten gehaald, niet te versmaden hoor. Morgen lijkt in ieder geval de wind wat minder te worden en dinsdag moet een echt mooie dag worden.w Dus het plan is om morgen weer een kort stukje naar Zeebrugge te doen en overmorgen de wat langere tocht naar de Roomplotsluizen en dan ben ik weer in Nederland. Hum, eigenlijk is 6 weken helemaal niet zo lang, althans, deze vliegen om.

Weer terug aan deze zijde van het kanaal

Het was 's ochtends spannend bij het opstaan om tezien of het wel of niet potdicht zou zitten van de mist, geluk deze keer, het zicht was redelijk en na wat overleg met een aantal andere zeilers beslot iedereen de overtocht te gaan maken. Er zat een redelijk windje maar niet te veel en ik kon recht oversteken om de tijd in de drukke verkeersroute zo kort mogelijk te houden. En het is echt ongelofelijk hoe veel van die grote schepen er langs komen. Door het betere zicht kon ik ze steeds op tijd zien aankomen en keurig ontwijken. Na een uur of vier kom je dan onder de Franse kust en met een flinke ebstroom mee kon ik zo snel opschieten dat ik Calais kon overslaan en doorvaren naar Duinkerken. Het ging ook steeds harder waaien en op genua en stroom mee ging het keurig met een vaartje van 7 knopen naar Duinkerken waar ik rond een uur of 5 afmeerde. Nog net even tijd om boodschappen te doen voor de regenbuien zouden losbarsten wat dat deden ze dan ook 's avonds. Vanochtend was het weer droog, het zonnetje beon af en toe door de bewolking heen te breken en rond 10 uur met stroom mee een korte tocht van Duinkerken naar Nieuwpoort. Het zonnetje ging steeds harder schijnen en lijk leek zowaar zomer 's middags. Rond drie uur bij het bezoekersponton bij de Koninklijke Yacht Club Nieuwpoort afgemeerd. Na een kwartiertje kwam de havenmeester er al aan : ah, de Met Dank Aan is weer terug en wees mij voor de nacht hetzelfde plekje aan waar ik een paar weken lag. Vanmiddag weer eens wat overtollig zout van de boot spoelen en dan maar eens een heerlijk Duveltje op het terras in het zonnetje gaan drinken. Ik denk dat ik morgen maar richting Zeebrugge ga, ook weer een niet al te lange tocht maar lekker dobberen langs de Belgische kust is best wel lekker na de afgelopen tamelijk enerverende weken.

In Calais

Vanaf Brighton een korte (20 mijl) tocht met een brandend zonnetje naar Eastbourne, langs de mooie krijtrotsen en Eastbourne is werkelijk een fantastische haven. Bij aankomst meteen de sluis in, die worden 24 uur per dag bediend dus je kan er altijd in en uit. Ook maar eens even naar de kapper geweest, ja ook met mijn beperkte hoeveelheid haar is dat toch af en toe nodig. Het was even smoezen en slijmen om bij een trendy dameskapper terecht te kunnen maar anders moest ik een half uur met de bus en dat vond ik ook wel een beetje overdreven. En als ze dan ook nog vragen hoe ik het wilde hebben........ Ja toen werd ook wel even stil. Gisteren weer een lange tocht van zo'n 45 mijl van Eastbourne naar Dover. Het begon als een zeer relaxte tocht met een warme zon en practisch geen wind maar hoe dihter bij Dover, hoe harder het ging waaien en met uiteindelijk zo'n windkracht 6 recht op de kop en steeds hoger en steiler wordende golven was de tweede helft van de dag geen plezier. En ik moest ook op tijd in Dover zijn omdat ik had afgesproken met vrienden (John en Jeanette voor de ingewijden) begon dat ook wel spannend te worden. Met een half uurtje vertraging ten opzicht van de afgesproken tijd de haven binnen. 's Avonds een heerlijk potje bier gedronken in een pub en daar ook gezellig gegeten en de wederzijdse ervaringen uitgewisseld, zij van de verhuizing naar Londen en ik van de zeilreis. Op tijd weer naar bed want vroeg op voor de oversteek naar Calais. Helaas, vanochtend opgestaan en .........potdicht van de mist ( ja Wilco.....) dus niet naar Calais. Morgen weer een nieuwe poging maar de voorspellingen zijn nog niet hoopgevend. Dus vandaag een huishoudelijk dagje , de was doen en binnen de boot maar eens een beetje schoonmaken..... En de blog weer bijgewerkt.

In Brighton

Na een rustdag in Poole om bij te komen van de overtocht een niet al te lange tocht van Poole naar Cowes. Het was fantastisch om de Needles te zien. De karakteristieke witte rotsen op het uiterste westelijke puntje van the Isle of Wight. Met een fanatiek zonnetje en windkracht 6 en ook nog stroom mee zo met 8 knopen de Solent in te stuiven is weer een heel aparte ervaring. De wind tegen tij daar aan de ingang van de Solent was even wat minder. Dan zie je ook dat de Solent echt een van de mooiste zeilgebieden is die je maar kan voorstellen. Op naar Cowes het zeilparadijs voor de wedstrijdzeilers. De wind trok nog wat verder aan en de stormwaarschuwingen voor windkracht 8 kwamen over de marifoon door en dus maar motor aan en zeil naar beneden. Met meer dan windkracht 6 pas tegen is het niet leuk meer. Uiteindelijk in Cowes afgemeerd en de zomerzon in de kuip was heerlijk. Dit stadje is Engelser dan Engels maar wel heel leuk om te zien. De volgende dag stond er weer een volle bak wind 6 a 7 tegen dus maar een dagje stilligen,de dag daarna wilde ik wel weer verder naar Brighton en de voorspellingen waren wel aardig. Eenmaal een uurtje onderweg viel dat wel tegen, windkracht 6 en natuurlijk pal tegen en ook stroom tegen tij dus hele vervelende golven. Ik zag het niet zitten om dat 8 uur voor de boeg te hebben dus maar de haven van Portsmouth ingevlucht. Eenmaal binnen was het enorm warm met een vliegende storm in de kuip, vreemde combinatie. Vandaag met een stuk minder wind en ook iets zuidelijker dus gustiger op weg naar Brighton. De zee was zeer vlak en rustig, geen vergelijking met gisteren en ik schoot lekker op. In korte broek want het was warm bij vertrek. Na een uur of drie, midden op zee want je moet hier een stuk uit de kust voor een serie zandbanken, ineens potdicht mist en koud, lange broek aan en vest opgezocht. Je zag echt geen hand voor ogen en dan ben je blij dat er tegenwordig hele handige GPS navigatie systemen zijn. Ik ben langs allerlei boeien gevaren die ik allemaal nooit heb gezien. Later kwam het zonnetje er weer door en loste de zeemist op . Bij brighton aangekomen was het weer zomer en goed heet.

Het kanaal over

Gisterochtend om half zes bij een opkomend zonnetje de haven van Cherbourg uit, vergezeld door een paar om de boot spelende dolfijnen, die waren echt aan het dollen alsof ze maar wilden zeggen dat ze veel harder kunnen dan ik. Wel een heel leuke ervaring. Er zat een redelijk windje 4, zeil op en het ging lekker hard op weg naar de Engelse kust. Zo halverwege viel de wind weg tot 2 - 3 en dan schiet het ineens niet meer zo hard op en wordt je door de komende vloedstroom heel snel naar het oosten weggezet. Dus maar de motor erbij om nog een beetje op tijd binnen te komen. En ja hoor, na een uurtje een vreselijk klinkende alarmpiep van de motor, temperatuuralarm. Dus de motor uit en precies in het midden tussen Frankrijk en Engeland maar eens kijken wat dat kon zijn. Als eerste maar de wierpot opengemaakt. En ja, die zal helemaal verstopt. Schoongemaakt en weer teruggezet. Dat leek het euvel verholpen te hebben maar ik durfde de motor toch maar niet gebruiken voordat ik bij de haven was. Dus maar verder zeilen en gelukkig trok de wind weer aan tot een dikke 4 en dan schiet het alleaal wel weer op. uiteindelijk na een hele mooie zonnige dag om half 8 met motor de haven van Poole binnen gelopen. Ik was van plan naar Weymouth te gaan maar was door de zwakke wind en geen motor te ver naar het oosten verzet. Voor de kust van Engeland nog wel een mooi gezicht om The Needles (de witte rotsen van het Isle of Wight) te zien. Vandaag een rustdag, was na gisteren wel aardig versleten, dan kom je er achter dat 14 uur achter elkaar sturen tocht wel heel lang is. Ha, maar wel mijn eerste solo oversteek van het kanaal achter de rug. Nu lekker in het zonnetje de boot afspuiten van het zout en wat kleine dingetjes repareren. Het is hier nu heerlijk zomerweer.

Naar Cherbourg

Vanochtend vroeg opgestaan en om half 8 de haven van St Peter Port uitgevaren. Er stond bij de haven een stevige windkracht 4 dus het grootzeil omhoog en halve wind richting Alderney, ook de genua er maar bij maar die moest als snel half ingedraaid worden. Dat was geen 4 maar het ging richting 6 iets verder uit de kust van Guernsey. Met de volle bak stroom mee (ook nog springtij) ging het wel heel erg hard en iedereen waarschuwt dat je niet met harde wind door de Alderney race heen moet. Op een gegeven moment ging het richting 13 knopen en dat heb ik nog nooit meegemaakt zo hard. Zonnetje scheen er ook lustig op los dus dat was wel een heel gave dag. Bij Cap de la Hague werd ik alle kanten opgeslingerd in de kuip, zat met twee haken van de lifelines aan allebei de kanten aan de boot vast, je wordt echt van links naar rechts gesmeten. Richting Cherbourg werd het wat rustiger en met een vaartje van 9 knopen op de haven af. Om half twee afgemeerd en ben ik maar eens een kort broek aan gaan trekken. Het weerbericht voorspelt voor morgen een mooie dag dus da gaan we maar om 5 uur vertrekken om het kanaal over te steken. Vanavond nog even genieten van moules frites.