Na de laatste stormachtige dag in Oostende zaf de wereld er de volgende dag weer heel anders uit. Er scheen 's ochtends een wateriug zonnetje en de wind was matig uit het zuiden. (ja hoe groot kunnen de verschillend per dag zijn. Dus 's ochtends lekker vroeg weg wan de stroom zou die dag voornamelijk tegen zijn. Daardoor heb ik op zee echt uren lang de containerkranen van Zeebrugge in beeld gehad. Op een gegeven mometn denk je dan ook, nou wil ik ze gewoon niet meer zien, een soort illusie voor het begint op te schieten. En dan komt de Zeeuwse kust in beeld, op de GPS kan je keurig zien wanneer je officieel de grens passeert en dan ook de Blackbeery die overschakelt van de Belgische naar de Nederlandse provider waarop de Blackberry het eerste krwartier alleen maar loppt te proesten en rinkelen vanwege de binnenstromende emails.

Na een verder soepel verlopend laatste tocht over zee kwam ik keruog op tijd bij de Roompotsluis die de sluiswachter nog even openhield zodat ik nog mee kon. Even schutten en de laatste anderhalve mijl naar de Roompotmarina. Vanaf nu geen stroomatlassen, Reeds almanakken en hoog en laag water zorgen, nu is het alleen nog binnenwater, apart idee. Dat het spannende deel van de reis erop zit 's avonds maar gevierd.

De volgende dag stromende regen en later weer een kleine vliegende storm, ik was van plan naar Zierikzee te gaan (een heel klein stukje over de Oosterschelde) maar daar had ik niet zo'n trek in, dan maareen dagje wachten en in een keer door naar Port Zeland. Die dag dus maar gebruikt om de boot op te ruimen, de rubberboot weer naar binnen, een beetje schoonmaken en diesel te tanken.

Gisteren was het weer een stuk rustiger en ben ik het laatste stuk via ZIerikzee, de Zeelandbrug en de sluis bij Bruinisse naarPort Zelande gevaren, gaf wel weer een vertrouwd gevoel om weer na zes weken op het Grevelingenmeer te varen. Ook wel vreemd dat er niet meer iedere dag een nieuwe uitdaging wacht.

Bij aankomst heerlijk op het terras bij Port Zelande genoten van een (vind ik) welverdiend Duveltje.

Uiteindelijk heb ik het toch maar geflikt! Terugkijkend is het een unieke ervaring geweest, iedere dag weer wat anders, hele mooie plaatsen gezien en mooie dagen gevaren. Jammer dat er iets teveel onderweg kapot gegaan is, vooral het uitvallen van de stuurautomaat was lastig. Het was best een uidagende tocht om helemaal alleen te doen, best een hoop werk en soms vermoeiende dagen. Maar al met al een fantastische ervaring die ik niet graag zou missen.